Happy birthday !!!! Jawel, jawel, Karin is vandaag 45 jaartjes jong geworden. En dat moet gevierd worden. Dus in alle vroegte naar de winkel voor taart + kaarsjes met bijpassende bordjes, servetjes en een happy birthday beer. De Hershey’s birthday bar hadden we vorige week al laten maken. Snel terug naar het hotel, voordat Karin het in de gaten zou hebben. Schnock, de hotelsleutel vergeten. Dan maar even kloppen op het raam van de kinderen. Aha, er wordt gereageerd, niet wetende dat Karin naar de kinderen heeft geroepen, dat er op hun raam wordt geklopt. “Waar kom jij vandaan?” “Oh, ben alvast wezen ontbijten, ik had zo’n honger.” “jesses, da’s ongezellig zeg.” “Ah joh, ik eet straks gewoon nog een keer mee.” Geen weerwoord verder, echt niet! En even later: “Er is er een jarig hoera hoera…..” Verrassing compleet! De mierzoete taart zorgde ervoor dat we een verder ontbijt overgeslagen hebben, hahaha.
Op weg naar St. Louis. Het slechte weer was inmiddels voorbij getrokken en de temperatuur was aangenaam. We hebben de route genomen tussen de twee interstates door en voor lunch koos de jarige ‘gewoon’ Subway, altijd goed. Ons hotel in St. Louis lag aan het park met de Gateway Arch. Daar zijn we eerst naartoe gegaan. Jongens, jongens, wat is dat ding hoog. Via de security waren we binnen, dit is ondergronds. Een enorme hal met museum, filmtheaters, uiteraard een souvenirshop en een ticketzone. Wij gingen voor de combo radarboattour – Gateway arch. We moesten even wachten voor de cruise, dus hebben we op het terrasje aan de Mississippi een drankje genomen op de behouden vaart. De cruise van een uur was aardig, we zaten vol in de zon, maar met de koelte van het water was het net te doen. Hierna terug via security terug naar de hal om de Arch te gaan. Met de 6 pm tickets konden we uiteindelijk over half 7 naar boven. Met z’n vijven in een veel te kleine coupe zittend, in een soort hurkhouding werden we in 4 minuten naar 192 meter hoogte gebracht. Boven was een gang met aan beide zijden 16 smalle ramen die uitzicht gaven over de oost en west kant. Het is aan beide kanten plat, dus je kunt ver kijken, prachtig! Het was in het gangetje wel krap en erg druk, dus zowel de lift als boven is zeker niet geschrikt voor mensen met claustrofobie. O ja, en de grond bewoog af en toe een beetje. Nou, deze combinatie was niet voor iedereen een succes. Maar goed, terug kon alleen maar met dezelfde lift.
Eenmaal beneden zijn we door het park naar LaClede’s Landing, de oude uitgaans- en eetwijk, gelopen. Druk was het er zeker niet, maar we hebben op Karin d’r verjaardag heerlijk gegeten bij Hannegan’s. Inmiddels donker zijn we via het park weer terug gelopen naar het hotel. Al met al weer een bijzondere dag geweest.