Rock and Roll Hall of Fame & House of Blues

Het was een rustige ochtend. Eerst ontbijt in het hotel met fruit, yoghurt, scrambled eggs en wafels. Daarna op pad richting Cleveland. Ditmaal niet via de interstate, maar binnendoor via de Ohio Lake trail. Dit bracht ons langs het Eriemeer, door pittoreske dorpjes en prachtige huizen langs het meer. Wij kunnen ons voorstellen dat Lebron James terug naar Cleveland wil komen en dan hier gaat wonen.
In begin van de middag arriveerden wij in Cleveland. Absoluut een geheel andere stad dan Chicago. Wat met name opviel was de rust op straat, zowel qua voetgangers als qua verkeer. Ons hotel lag tegenover Safeco Field en Quicken Loans Arenal. Na het inchecken gingen we gelijk door naar de Rock and Roll Hall of Fame, want deze sluit pm 17:30 uur alweer. Het was een kleine 20 minuten lopen. Het Museum ligt aan het Eriemeer, dat was een mooi gezicht. Eenmaal binnen was het een heel ander soort museum dan de Country Music Hall of Fame in Tennessee. Daar werden de sterren uitgebreid uitgelicht met hun hoogtepunten en gouden elpees.
Dit museum bestond eigenlijk uit twee gedeeltes: Eerst de geschiedenis, dan de Hall of Fame zelf. De geschiedenis bestond met name uit een expositie over hoe het vóór de Rock & Roll was en het verzet ertegen, vervolgens over de verschillende "stedelijke" stromingen. Verder waren er van verschillende artiesten hun gitaar, pakken, correspondentie en handgeschreven songteksten te zien. En er waren live optredens te zien op een groot scherm van de inductees.
Voordat we naar het tweede gedeelte aandeden, gingen we eerst even een broodje halen. Deze hebben we buiten opgegeten. De zon scheen wel, maar het was fris. Dit komt omdat er sinds vrijdag (de dag dat wij aankwamen in de USA) een koufront vanaf de Noordpool over het Midwesten van Amerika uitspreidt. Zaten we zaterdag in Chicago nog op de grens, vandaar de vele regen, nu ligt deze al tot Atlanta. Binnen het koufront worden voor de tijd van het jaar extreem lage temperaturen gehaald, nieuwe koude records in deze regio worden gebroken. Hebben wij weer ...
Enfin, hoogtepunt van het tweede gedeelte was de film, met het voorstellen van alle inductees vanaf de opening van het museum in 1986. Je wordt toegelaten 25 jaar na je eerste hit, waarbij de muziek nog steeds een impact heeft. Het voorstellen van de inductees werd muzikaal ondersteund door hun eigen hits. Zoals te begrijpen kwamen alle grote namen voorbij, waarvan de meesten ook terug te vinden zijn in de Top 2000. Ook onze Motown vrienden konden we nu even in het echt zien. Grappig om te zien, was dat al die pasjes in de theatershow precies overeen kwamen met de originele versies. Na de film kwam je in een donkere gang met in zilver de handtekeningen van alle inductees, that's it. Helemaal niet wat wij ervan verwacht hadden, maar wel weer bijzonder. En inmiddels zat de tijd erop dus we moesten het pand, uiteraard via de store, verlaten.
De weg terug naar het hotel was heuvel op, dus hebben we maar voor het gemak de taxi genomen. In het hotel aangekomen even tijd om bij te komen, vervolgens hebben we heerlijk gegeten in The House of Blues. Dit restaurant ligt in E 4th street, een straat afgesloten voor verkeer met alleen maar restaurants en barretjes, met terrasjes, gezellig! De sfeer in het restaurant was relaxed: geen tv's, muziek niet te hard en zij serveerden heerlijke cajun gerechten in niet al te grote porties met verse groenten. Hierna (muzikaal) voldaan het mandje opgezocht, want morgen reizen we weer verder.