De nog grotere oversteek
Door: Michel
Blijf op de hoogte en volg Michel
11 Augustus 2009 | Nederland, Leiderdorp
Vandaag staat voor ons het vliegtuig klaar om via Londen terug naar Nederland te reizen. We vertrekken pas om 17 uur, dus kunnen we de dag rustig starten met uitslapen en uitgebreid ontbijten, in het hotel zelf ditmaal. De serveerster was een beetje gepikeerd, dat we nog zo laat aanschoven, maar daarna was het weer ouderwetse Amerikaanse hospitality.
Rond 11 uur reden we ons hotel uit, om de tijd te doden zochten we nog een mall op om het af te leren. Dit was lastiger dan we dachten, maar hierdoor kwamen we wel in buurten, welke je normaal gesproken niet in zou plannen. Uiteindelijk maar de weg gevraagd bij een benzinestation. Aangekomen bij de mall zijn de laatste snuisterijen gekocht (een A&F ontbrak ook daar niet) en hebben we nog geluncht bij Subways.
Her vliegveld was uiteindelijk ook lastiger te vinden dan we dachten (toch wel handig zo'n Neverlost), maar we waren ruim op tijd voor het inchecken.
De mevrouw aan de balie was zeer vriendelijk en keek er ook niet van op, dat de coolbox mee moest. Wel vond ze het raar, dat deze leeg was. Ze wist te melden, dat er een vertraging was van dik twee uur was en twijfelde of we de connectie met Amsterdam wel zouden halen hierdoor. De volgende vlucht naar Amsterdam was toch vol, dus bleven we bij het huidige reisschema.
Een paar uur hebben we moeten doden op het vliegveld en dat deden we met kaarten en dineren. De vlucht ging toch met minder vertraging (wel nog een uur) en er was dus nog hoop, dat we op tijd in Londen arriveerden. De vlucht zelf was prima met films, een beetje eten en een beetje slapen.
Aangekomen in Londen hadden we anderhalf uur de tijd om de transfer van 13 uur naar Amsterdam te halen. Dat lijkt genoeg, ware het niet, dat we eerst door de douane met al haar controles heen moesten. De rij hiervoor was al zo lang, dat we onze connectie konden vergeten. Direct na de passage probeerde we plaatsen te krijgen voor de vlucht van 16 uur... We konden ons hiervoor melden na 15 uur, wel kregen we vouchers mee voor een lunch.
Dan maar rustig eten. Wat niet opviel was de kwaliteit van de Engelse keuken. Wat wel opviel, was dat best wel veel mensen rondliepen met maskertjes tegen de varkensgriep. Helemaal vergeten in een land, waar dit juist behoorlijk speelt.
Toen we ons om 15 uur meldde werd ons gezegd, dat wij ons maar bij de gate moesten melden. Zo gezegd, zo gedaan. Daar aangekomen werd ons verteld, dat de vlucht vol zat, mede door de voetbal interland Nederland - Engeland later die dag. O ja, voetbal bestaat ook nog. Vriendelijk werd ons verzocht wel te blijven wachten tot half vier, want je weet maar nooit wie er niet op komt draven. Bij de gate hebben we maar onze "rallycap" opgezet, hopende zodoende toch plaats te krijgen voor deze vlucht.
Stipt om half vier werden we opgeroepen.Er bleek plaats voor twee personen. Voor de vlucht van 19 uur was nog wel plaats. Ik stelde voor, dat Karin dan alvast met Marley met deze vlucht moest gaan, dan zijn er in ieder geval twee op de eindbestemming. Tegen al mijn verwachtingen in werd dit bestempeld als een goed voorstel! Karin en Marley dus inchecken en Robin en ik bleven achter om een plaats te krijgen voor de 19 uur vlucht.
In plaats terug te gaan naar de algemene balie bleven Robin en ik toch wachten bij de gate. Inmiddels werd omgeroepen, dat bepaalde passagiers zich moesten melden voor de vlucht. Ik liep terug naar de gate. "Yes sir, four people haven't report yet. And the closing time is nearly over." Kijk, dat geeft hoop, echter zelfs toen de inchecktijd voorbij was bleven zij omroepen, en ja hoor daar kwamen er twee... shit.
Maar waar blijft de rest? De meldingstijd was al vijf minuten verstreken, maar de baliemedewerkster was onverbiddelijk: "I know the situation, but I want to give them just one more minute." Zij kwamen niet opdagen. Hierna besloot de baliemedewerkster nog eerst te willen overleggen met haar supervisor. Deze gaf zijn fiat. We mochten mee! Nauwelijks zaten we, of we vertrokken al. Na de start konden we Karin en Marley aangeven, dat wij toch in het vliegtuig zaten. Gezamenlijk kwamen we dus toch aan op Schiphol na een reis van ruim 18 uur. Dat niet alle koffers er niet waren en deze later naar ons huis gebracht werden, was peanuts ten opzichte van de lange terugreis.
Ach ja, sommige dingen gaan zoals ze gaan, maar we hebben al met al weer een topvakantie gehad!!!
(lees maar terug)
Rond 11 uur reden we ons hotel uit, om de tijd te doden zochten we nog een mall op om het af te leren. Dit was lastiger dan we dachten, maar hierdoor kwamen we wel in buurten, welke je normaal gesproken niet in zou plannen. Uiteindelijk maar de weg gevraagd bij een benzinestation. Aangekomen bij de mall zijn de laatste snuisterijen gekocht (een A&F ontbrak ook daar niet) en hebben we nog geluncht bij Subways.
Her vliegveld was uiteindelijk ook lastiger te vinden dan we dachten (toch wel handig zo'n Neverlost), maar we waren ruim op tijd voor het inchecken.
De mevrouw aan de balie was zeer vriendelijk en keek er ook niet van op, dat de coolbox mee moest. Wel vond ze het raar, dat deze leeg was. Ze wist te melden, dat er een vertraging was van dik twee uur was en twijfelde of we de connectie met Amsterdam wel zouden halen hierdoor. De volgende vlucht naar Amsterdam was toch vol, dus bleven we bij het huidige reisschema.
Een paar uur hebben we moeten doden op het vliegveld en dat deden we met kaarten en dineren. De vlucht ging toch met minder vertraging (wel nog een uur) en er was dus nog hoop, dat we op tijd in Londen arriveerden. De vlucht zelf was prima met films, een beetje eten en een beetje slapen.
Aangekomen in Londen hadden we anderhalf uur de tijd om de transfer van 13 uur naar Amsterdam te halen. Dat lijkt genoeg, ware het niet, dat we eerst door de douane met al haar controles heen moesten. De rij hiervoor was al zo lang, dat we onze connectie konden vergeten. Direct na de passage probeerde we plaatsen te krijgen voor de vlucht van 16 uur... We konden ons hiervoor melden na 15 uur, wel kregen we vouchers mee voor een lunch.
Dan maar rustig eten. Wat niet opviel was de kwaliteit van de Engelse keuken. Wat wel opviel, was dat best wel veel mensen rondliepen met maskertjes tegen de varkensgriep. Helemaal vergeten in een land, waar dit juist behoorlijk speelt.
Toen we ons om 15 uur meldde werd ons gezegd, dat wij ons maar bij de gate moesten melden. Zo gezegd, zo gedaan. Daar aangekomen werd ons verteld, dat de vlucht vol zat, mede door de voetbal interland Nederland - Engeland later die dag. O ja, voetbal bestaat ook nog. Vriendelijk werd ons verzocht wel te blijven wachten tot half vier, want je weet maar nooit wie er niet op komt draven. Bij de gate hebben we maar onze "rallycap" opgezet, hopende zodoende toch plaats te krijgen voor deze vlucht.
Stipt om half vier werden we opgeroepen.Er bleek plaats voor twee personen. Voor de vlucht van 19 uur was nog wel plaats. Ik stelde voor, dat Karin dan alvast met Marley met deze vlucht moest gaan, dan zijn er in ieder geval twee op de eindbestemming. Tegen al mijn verwachtingen in werd dit bestempeld als een goed voorstel! Karin en Marley dus inchecken en Robin en ik bleven achter om een plaats te krijgen voor de 19 uur vlucht.
In plaats terug te gaan naar de algemene balie bleven Robin en ik toch wachten bij de gate. Inmiddels werd omgeroepen, dat bepaalde passagiers zich moesten melden voor de vlucht. Ik liep terug naar de gate. "Yes sir, four people haven't report yet. And the closing time is nearly over." Kijk, dat geeft hoop, echter zelfs toen de inchecktijd voorbij was bleven zij omroepen, en ja hoor daar kwamen er twee... shit.
Maar waar blijft de rest? De meldingstijd was al vijf minuten verstreken, maar de baliemedewerkster was onverbiddelijk: "I know the situation, but I want to give them just one more minute." Zij kwamen niet opdagen. Hierna besloot de baliemedewerkster nog eerst te willen overleggen met haar supervisor. Deze gaf zijn fiat. We mochten mee! Nauwelijks zaten we, of we vertrokken al. Na de start konden we Karin en Marley aangeven, dat wij toch in het vliegtuig zaten. Gezamenlijk kwamen we dus toch aan op Schiphol na een reis van ruim 18 uur. Dat niet alle koffers er niet waren en deze later naar ons huis gebracht werden, was peanuts ten opzichte van de lange terugreis.
Ach ja, sommige dingen gaan zoals ze gaan, maar we hebben al met al weer een topvakantie gehad!!!
(lees maar terug)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
