Naar Montana

Het drukke L.A. en Califronia gaan we achter ons laten om plaats te maken voor het rustige Montana. Nog even de auto een volle tank geven, voordat we deze inleveren. De reistijd tussen het hotel en het vliegveld was nog geen 20 minuten, dus waren we ruim op tijd om in te checken. En dat was maar goed ook, want niet alleen moesten we een extra “koffer” meenemen, maar bleek ook een van de koffers te zwaar. Maar eerst natuurlijk de auto terugbrengen en vervolgens met de bus naar de check-in. Elke vliegtuigmaatschappij heeft haar eigen ingang. Er was even commotie over onze afzetplaats, niemand had van Alligiant air gehoord. Wist ik veel dat je dat uitsprak als Ellíe-gjent.
Voor de extra koffer, te weten de coolbox, moesten we extra betalen. Tenslotte is het een prijsvechtersvliegtuigmaatschappij, waarbij je voor alle extra’s je portemonnee moet trekken. Do you want to pay with creditcard, that is a lot faster. Na een minuut of wat bleek dat buitenlandse creditcards niet konden worden geaccepteerd; op zich niet zo gek, want hoeveel buitenlanders zullen nu vliegen met Alligiant? Dus toch maar cash. In de hal hebben we nog wat spullen van koffer naar koffers overgeladen om te zorgen dat alle koffers binnen het gestelde gewicht kwam.
De vlucht voorliep zeer voorspoedig en tien over half zes landden we in Missoula. We waren het enige vliegtuig op het vliegveld. Het vliegtuig uit, even een gangetje door en daar was Fie al! Dat was een goed weerzien. De koffers konden worden opgehaald in de centrale hal, de autosleutels ook. Wel even een probleem gehad, omdat we de auto in Denver achter zouden laten, ze wilde een plus-berekening maken. Maar nadat ik duidelijk had gemaakt, dat alles al zo geregeld is, was het verder in orde.
Karin en Marley reden met Fie mee, Robin en ik reden er achteraan. Ondanks het tijdstip (we reden 18:15 weg van het vliegveld) was er geen kip, hond of wat dan ook op de weg. Lekker rustig dus. Na zo’n anderhalf uur waren we thuis. En het was inderdaad waar: Als je na het laatste dorpje (Plains) op aarde doorrijdt, daar wonen Fie en Gary (én Dexter). Wel een prachtig uitzicht over de verstrekkende heuvels. Na een rondleiding door het huis en shop (een soort garage waar Gary onder andere oldtimers in elkaar zet) bestond de avond verder uit lekker bijkletsen en na een heerlijke maaltijd was het voor ons afgelopen met deze dag.


NB: We zijn een tijd off-line geweest, maar de foto's van de 28ste staan er ook eindelijk op.

------------>

Reacties op bovenstaand reisverslag

Fie

7 augustus 2009

Ben bly om wat van jullie te horen ben ook erg benieuwd hoe je yellow stone vond. Ik mis jullie wel hoor en het huis was akelig stil. Ik vind het zo fyne dat je geweest bent
Je mag trug komen hoor. De meisjes zyn schatten. Nog heel erg bedankt voor de goodies and niet te vergeten de koe. I love hem.
Veel liefs en groetjes en ik hoor wel weer van jullie.
Je Tante.

Ruud&ineke

7 augustus 2009

Zo luitjes,dat is goed om te lezen hoe alles gegaan is.Ja,een hele andere wereld he,Montana! Jullie hebben,zoals we uit ervaring weten,veel gezien van de prachtige natuur!En dat je het bij je tante goed zou hebben kon ook niet missen!Op naar de volgend reactie,liefsxx