Back to life, back to reality

We gaan na drie dagen natuur zonder tv en internet Yellowstone Park alweer verlaten. En niet alleen dat, we doen dat met de koninginnenrit van deze vakantie: De 400 geplande mijlen naar Vernal zal volgens Google in 8 uur afgelegd worden. Dus eerst een uitgebreid ontbijt voor we vertrekken.
Het was een mooie tijd in Yellowstone, alleen jammer dat we geen beer gezien hebben en dan bedoel ik een, waarvan je onderscheid kunt maken tussen voorkant en achterkant, zelfs als hij moonwalkt zal maar zeggen. Als troost heb ik gisteravond een knuffelbeer van Karin gekregen, die ik op de achteruitkijkspiegel heb gehangen. Alle beetjes tot verwerking helpt.
Maar goed, het eerste anderhalf uur van de reis was door Yellowstone Park (met nog een paar foto’s van buffels) naar de zuidpunt en de grens met Grand Teton National Park. Hier was de weg (de John D Rockefeller jr Road) opgebroken, waardoor we nog enige vertraging opliepen. Het uitzicht in Teton was wederom prachtig wat een hoop goedmaakte. Aangekomen bij het meer moesten kiezen, linksaf of rechtsaf. Op dit soort momenten mis je Dolly II toch wel. Iedereen ging rechtsaf, dus …. gingen wij maar linksaf. Niet veel later stonden er een paar auto’s stil op de weg. Gezien de tijdsdruk zaten we niet te wachten op weer een oponthoud door Buffels, over de auto’s heen rijden is ook geen optie. Ik probeerde mij er tussendoor te manoeuvreren, maar stopte toen we zagen, waarom deze auto’s hier stonden, een beer !!!! Op nog geen 10 meter !!!! In Teton, echt waar. Uiteraard stopte ik toen ook, de weg van twee kanten volledig blokkerend. Langzaam liep hij richting de weg en stak hij de weg over, precies voor onze wagen langs. Hoe dichtbij wil je een wilde beer zien. Ik moest de weg weer vrijmaken, dus reden we verder. Karin claimde direct de knuffelbeer, maar je raakt toch wel snel gehecht aan die beestjes.
De gekozen weg was klaarblijkelijk de juiste geweest. In het begin van de middag kwamen we aan in Jackson, een gezellig skidorp, waar een hamburger hebben opgepikt. Hier hadden we ook weer telefoonbereik en daar gelijk gebruik van gemaakt om de dagenlange “radiostilte” te doorbreken. De eerste 100 mijl en 4 uur zaten erop.
Het tweede deel van de reis verliep voorspoedig. Vlak voor Vernal reden we nog door Asley National Forest. Door hevige regenval hebben we hier niet veel van kunnen zien, alhoewel het zicht wel met grote regelmaat enigszins verbeterde door bliksemverlichting. In Vernal zelf was het gelukkig droog. We kwamen precies na 8 uur aan. Toch knap van Google maps, dat hij rekening houdt met buffels, wegopbrekingen en een beer. De kamer die we hadden was een balzaal, met tv én internet. Back to life.
Toen we enigszins waren bijgekomen zijn we gaan eten in het restaurant naast het hotel. Daar zittend hoorden we ineens een harde klap. Twee tafels verderop zat een gezin met twee kinderen. Zoals het eruit zag had een ervan een klap gekregen, hij huilde niet!. 10 minuten later stond de Sheriff aan onze tafel of wij die klap ook daadwerkelijk gezien hadden en of we dit wilden rapporteren. We gaven aan wat we wisten, maar volgens mij had hij hier niet zoveel aan. Het gezin zelf was al vertrokken. Die kleine zal dit wel vaker meegemaakt hebben. Back to reality.
Terug in de balzaal begon het enorm te regenen en te onweren, de wegen stonden blank. Als het morgen maar weer goed weer is. Nog even tv kijken, de website bijwerken en dan ….

-------------->

Reacties op bovenstaand reisverslag

Myriam

11 augustus 2009

Wat een ontzetttend gave reis weer zeg. En wat hebben jullie veel gezien en gedaan. Veel plezier nog de komende dagen.
Groetjes Myriam vd B

Ruud&Ineke

11 augustus 2009

Ook nog een beer gezien,nou is de reis compleet! Was wederom lekker komisch geschreven
Veel plezier,en op naar het volgende avontuur,hoewel het wel op zijn eindje gaat lopen...xx

G+J

11 augustus 2009


Wat een fantastische reis hebben jullie gemaakt, de uurtjes kunnen jullie nu wel gaan aftellen,en dan..back to work!
Nog veel plezier en tot gauw