Berlin - And now something completely different

Vandaag zijn we van het grote drukke Pittsburgh naar het afgelegen kleine Berlin gereden, en nee niet naar de hoofdstad van Duitsland maar naar het hartje van de grootste Amish samenleving in de USA! De route die we reden was erg mooi, grote bedrijven wisselden zich af met kleine schattige boerderijtjes. Hoe meer we bij Berlin kwamen, hoe meer we ons gingen beseffen dat we naar de Amish gingen en hoe angstiger we werden. We hadden namelijk echt geen idee wat we moesten verwachten. Nadat we een aantal paarden met wagens waren gepasseerd waren kwamen we aan bij Schrock’s Amish Farm, een groot stuk grond met daarop een antiekwinkel, een craftshop, een leerwinkel en een dierenwinkeltje. We hadden gelezen dat we ergens een tour konden doen waardoor we een beter beeld zouden krijgen van wat de Amish nou eigenlijk inhouden, deze konden we echter nergens vinden. Dan maar even lunchen. Na de lunch gingen we een klein kaarsenwinkeltje in waar een man zat die aan onze houding kon zien dat we Nederlands waren. De man heeft ons het een en ander bijgebracht over het leven van de Amish. Zelf vond hij het mooiste van de Amish dat ze zonder de moderne communicatiemiddelen leven waardoor de families hecht blijven. Men wordt hierdoor namelijk gedwongen om met elkaar te praten en bijvoorbeeld spelletjes te spelen in plaats van TV te kijken. Tijdens het gesprek bleef zijn mobiele telefoon echter maar afgaan… Hij vertelde ook dat veel Amish heel goed op de hoogte zijn van wat er allemaal in de wereld gebeurt, maar waarom zou je je hier druk over maken als je er toch niks aan kunt doen? De man stuurde ons door naar Alma die we zouden treffen in de keuken van het Schrocks-huis.
Alma was een 64-jarige Amish die door scoliose niet goed ter been was. Terwijl ze chocolate chip peanutbutter cookies aan het bakken was vertelde ze het een en ander over het leven van de Amish. Vervolgens konden we het hele huis doorlopen om te kijken hoe de Amish leefden. We leerden dat er wel 200 verschillende Amish kerken zijn en dat deze allemaal de Amish regels verschillend opvatten. Als je bij een minder strenge kerk behoort mag je meestal stromend water en een gasoven hebben, waardoor het leven eigenlijk helemaal niet zoveel verschilt van ons leven, tenminste, als je onze tv’s, auto’s en computers wegdenkt… Wat ons op de weg naar de Amish al opviel was dat de Amish heel veel het woord Dutch gebruiken waardoor wij dachten dat ze van de Nederlanders zouden afstammen. Wat nou blijkt is dat dit helemaal niet waar is. Een Amish leert pas om zijn 8e Engels, in de jaren daarvoor praten ze alleen maar Duits en ook thuis spreken ze alleen Duits. Hierdoor spreken de Amish Engels met een Duits accent, wat Dutch (“Deutsch”) wordt genoemd. Pennsylvania dutch = German.
Na de tour hebben we bij Alma haar kookboek gekocht met allemaal recepten die we in Nederland snel gaan uitproberen! Toen we weggingen kregen we allemaal nog een peanutbutter chocolate chip cookie die heerlijk was.
Vervolgens zijn we nog in wat winkeltjes geweest en daarna gingen we via een kleine omweg naar het hotel. Gelukkig las papa net op tijd dat alle restaurants hier om 20 uur sluiten, anders hadden we mooi zonder eten naar bed gekund. Op de wagens van de Amish zitten natuurlijk geen lampen dus ze moeten voor het donker thuis zijn.. Agh, agh, vroeg naar bed is ook wel een keer lekker. Amish Food was Good, and the dessert pie too!