Impessive Nature
Door: Michel
Blijf op de hoogte en volg Michel
20 Juli 2009 | Verenigde Staten, Page
Toch even wennen dat het in Utah een uurtje later is, maar zelfs na de training waren we vanochtend ruim op tijd voor het ontbijt bij de buurvrouw van ons hotel. Lekker buiten zitten, wel nog net onder een afdakje, dat ons beschermde van de regen…. in de woestijn! Hier hebben we ook de eerste Nederlanders ontmoet. Vanuit Mexican Hat vertrokken we eerst noordwaarts richting Moab. Allereerst kwamen we Mexican Har Rock tegen, welk dan ook de naam van de “stad” verklaart. Daarna nog een kleine 7 mijl noordwaarts om af te slaan naar de Valley of Gods.
De weg van de Valley of Gods is een 16½ mijl lange onverharde weg, maar zeker alle moeite waard, want het was in één woord: fabelachtig. En waarom heet het de Valley of Gods? Welnu, lang geleden zagen alle goden in wat zij met hun geloven bereikt hebben bij de mensheid. Dit van bovenaf overziende schaamden zij, geen enkele god uitgezonderd, zich dusdanig, dat zij gezamenlijk besloten zich terug te trekken naar één van de mooiste gebieden ter wereld, er vanuit gaande dat hier nauwelijks een mens zou komen die hen herinneren aan hun fouten in het verleden. De goden kozen voor deze vallei en gelijk hadden zij, de vallei is werkelijk prachtig, en nauwelijks een mens te bekennen. In de anderhalf uur dat wij er in gereden hebben zijn we vijf mensen tegengekomen en een verdwaalde ADO-fan.
Weer op het asfalt gingen we naar Goosenecks State Park, een door de rivier uitgesneden canyon, die door water en wind de vorm heeft gekregen van ganzennekken. Vandaar uit zijn we via Mexican Hat teruggereden naar the Monument Valley, ditmaal om het park in te gaan. Deze groepering van bergen waren op z’n minst zeer imposant. Iedere berg werd vernoemd naar hun figuur, wij haalden er echter af en toe heel wat anders uit, maar goed. De onverharde weg door het park was zo mogelijk nog erger dan in de Valley of Gods en het was hier ook nog eens een stuk drukker, en veel Nederlanders.
Via Kayenta reden we naar onze volgende logeerplaats Lake Powell , bij Page rechtsaf. Maar eerst bij Page een paar mijl naar links, want daar ligt the Horseshoe Bend, op advies van Egbert op het programma gezet. Page naderend zagen wij een forse regen- en onweersbui van links naar rechts overtrekken. We pakten zelfs nog een randje mee, maar eenmaal linksaf geslagen was het droog. Vanaf de parkeerplaats was het nog een halve mijl door de bush naar de Horseshoe, zeer on-Amerikaans. Aan onze rechterhand zagen (en hoorden) we de onweersbui boeven het meer hangen. Echter op driekwart van de weg was de bui plots recht boven ons, wow. Dat we nat werden was niet eens zo erg, maar met de onweer was het in deze open vlakte wel gevaarlijk. We hebben dus, samen met de andere toeristen, maar rechtsomkeer gemaakt, want dat is het niet waard. We hebben altijd de Goosenecks nog!
Aangekomen bij ons hotel was het net droog geworden. Het hotel had een prachtig uitzicht over de zuidkant van Lake Powell. Met de kinderen lekker zwemmend en wij op het terras genietend van het uitzicht, de nachos en een drankje was dit na deze dag vol natuur-indrukken absoluut geen straf. Wel moesten we nog een paar keer binnen schuilen, als dat alles is. Het is hier weer een uurtje vroeger, dus gingen we een uurtje later aan tafel. Er stond onder andere Bizon op het menu en tijdens het diner hebben we kunen genieten van hetzelfde uitzicht en van een goede Amerikaanse wijn.
Al met al een zeer bijzondere dag met indrukwekkende natuurelementen van velerlei aard.
Quote of the day: “Alsof de Amerikanen nog niet genoeg eten, slikken ze ook nog eens de helft van hun woorden in.”
------------->
Reacties op bovenstaand reisverslag
ruud&ineke
22 juli 2009
Ja,het is werom weer een mooie trip geweest,en de foto's zeggen weer genoeg! Die Hollanders kom je ook overal tegen he,en dan die Ado-fans,die steken ook niks onder stoelen of banken,in dit geval zelfs niet onder stenen! Ook lekker om de dag zo af te sluiten,heerlijk! Op naar de volgende trip,veel plezier xx
Fie
23 juli 2009
Hi
Wat bedoel je daar mee. Dat wy te veel eten en de woorden inslikken. you hurt my feelings.
Wat een prachtige omgeving en leuke photo's
See you soon.
Love je tante.
De weg van de Valley of Gods is een 16½ mijl lange onverharde weg, maar zeker alle moeite waard, want het was in één woord: fabelachtig. En waarom heet het de Valley of Gods? Welnu, lang geleden zagen alle goden in wat zij met hun geloven bereikt hebben bij de mensheid. Dit van bovenaf overziende schaamden zij, geen enkele god uitgezonderd, zich dusdanig, dat zij gezamenlijk besloten zich terug te trekken naar één van de mooiste gebieden ter wereld, er vanuit gaande dat hier nauwelijks een mens zou komen die hen herinneren aan hun fouten in het verleden. De goden kozen voor deze vallei en gelijk hadden zij, de vallei is werkelijk prachtig, en nauwelijks een mens te bekennen. In de anderhalf uur dat wij er in gereden hebben zijn we vijf mensen tegengekomen en een verdwaalde ADO-fan.
Weer op het asfalt gingen we naar Goosenecks State Park, een door de rivier uitgesneden canyon, die door water en wind de vorm heeft gekregen van ganzennekken. Vandaar uit zijn we via Mexican Hat teruggereden naar the Monument Valley, ditmaal om het park in te gaan. Deze groepering van bergen waren op z’n minst zeer imposant. Iedere berg werd vernoemd naar hun figuur, wij haalden er echter af en toe heel wat anders uit, maar goed. De onverharde weg door het park was zo mogelijk nog erger dan in de Valley of Gods en het was hier ook nog eens een stuk drukker, en veel Nederlanders.
Via Kayenta reden we naar onze volgende logeerplaats Lake Powell , bij Page rechtsaf. Maar eerst bij Page een paar mijl naar links, want daar ligt the Horseshoe Bend, op advies van Egbert op het programma gezet. Page naderend zagen wij een forse regen- en onweersbui van links naar rechts overtrekken. We pakten zelfs nog een randje mee, maar eenmaal linksaf geslagen was het droog. Vanaf de parkeerplaats was het nog een halve mijl door de bush naar de Horseshoe, zeer on-Amerikaans. Aan onze rechterhand zagen (en hoorden) we de onweersbui boeven het meer hangen. Echter op driekwart van de weg was de bui plots recht boven ons, wow. Dat we nat werden was niet eens zo erg, maar met de onweer was het in deze open vlakte wel gevaarlijk. We hebben dus, samen met de andere toeristen, maar rechtsomkeer gemaakt, want dat is het niet waard. We hebben altijd de Goosenecks nog!
Aangekomen bij ons hotel was het net droog geworden. Het hotel had een prachtig uitzicht over de zuidkant van Lake Powell. Met de kinderen lekker zwemmend en wij op het terras genietend van het uitzicht, de nachos en een drankje was dit na deze dag vol natuur-indrukken absoluut geen straf. Wel moesten we nog een paar keer binnen schuilen, als dat alles is. Het is hier weer een uurtje vroeger, dus gingen we een uurtje later aan tafel. Er stond onder andere Bizon op het menu en tijdens het diner hebben we kunen genieten van hetzelfde uitzicht en van een goede Amerikaanse wijn.
Al met al een zeer bijzondere dag met indrukwekkende natuurelementen van velerlei aard.
Quote of the day: “Alsof de Amerikanen nog niet genoeg eten, slikken ze ook nog eens de helft van hun woorden in.”
------------->
Reacties op bovenstaand reisverslag
ruud&ineke
22 juli 2009
Ja,het is werom weer een mooie trip geweest,en de foto's zeggen weer genoeg! Die Hollanders kom je ook overal tegen he,en dan die Ado-fans,die steken ook niks onder stoelen of banken,in dit geval zelfs niet onder stenen! Ook lekker om de dag zo af te sluiten,heerlijk! Op naar de volgende trip,veel plezier xx
Fie
23 juli 2009
Hi
Wat bedoel je daar mee. Dat wy te veel eten en de woorden inslikken. you hurt my feelings.
Wat een prachtige omgeving en leuke photo's
See you soon.
Love je tante.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
