Michael Jackson is still alive
Door: Michel
Blijf op de hoogte en volg Michel
23 Juli 2009 | Verenigde Staten, Las Vegas
Vandaag gaat de natuur plaats maken voor mensenmassa’s, kitsch en herrie. Jawel, we gaan naar Vegas. We hebben gekozen voor de route langs Lake Mead om nog even te kunnen genieten van de rust, want hier was niemand te bekennen. Terecht, want er is hier ook werkelijk niets. Las Vegas naderend zagen we ook de zware bewolking met onweer boven de stad hangen. Hierop besloten we maar linksaf te gaan naar Hoover Dam, die uiteindelijk ook gezorgd heeft voor het ontstaan van Lake Mead. Onder andere Virgin River en San juan river via Lake Powell & Colorado River komen hierin uit. Wel was het meer het afgelopen jaren met maar liefst 34% afgenomen. De Hoover Dam is een zeer indrukwekkend staaltje mensenwerk en techniek. En te bedenken, dat de dam in slechts vijf jaar neergezet is!
Van hieruit toch door naar onze eindbestemming van deze dag. Las Vegas binnenrijdend waren de straten inderdaad nat van de regen, het was nog wel bewolkt, maar nu wel droog. Bij het hotel aangekomen konden we kiezen voor self-parking of valet-parking. Nou, self-parking dan maar. Na geparkeerd te hebben in een immens parkeerplaats was het zo’n tien minuten lopen naar het hotel. Daar aangekomen kwamen we midden in het casino, waar we ook doorheen moesten met al onze spullen straks. Ratel, ratel, denk, denk. Oké, terug naar de auto en de ingang en gekozen voor de valet-parking, waarbij al onze spullen ook naar de kamer gebracht worden. Je bent maar één keer in Vegas, toch?
Ons hotel, Treasure Island, is een redelijk middenmaatje in de stad met iets meer dan 3000 kamers. Wij zaten op de 29ste etage met vol uitzicht op de Strip. Je bent maar één keer in Vegas, toch? Nadat we gesetteld zijn, gingen we naar beneden om de stad te verkennen. Allereerst zijn we naar de Venetian gegaan, compleet met plafondschilderingen en gondels met operazingende Amerikanen. Ook is hier Madame Tussauds. “Zullen we?” Je bent maar één keer in Vegas, toch? Niet zo groot als in London, maar het is altijd weer leuk een paar bekenden te zien.
Hierna zijn we de strip overgestoken naar Caesars Palace. Wederom een zeer bijzonder hotel/casino in Romeinse stijl met erachter een fraaie mall in dezelfde stijl. Aan de linker uiteinde was er een show van Atlantis en …. een Abercrombie & Fitch. “Zullen we?” Je bent maar één keer in Vegas, toch? Toen de koopdrang enigszins geluwd was gingen we op zoek naar wat te eten in ons eigen hotel. Daarna, hup naar bed, want morgen moeten we alweer 6 uur op voor een trip naar de Grand Canyon.
O ja, bij de foto’s kun je nog even kennis maken met Dolly II. Prima navigatie die ons tot nu toe nog geen enkele maal in de steek heeft gelaten. In tegenstelling tot Johan-Johan heeft zij wel iets meer moeite met mijn eigenwijze routebepaling. Links ernaast zie je de satellietradio. Brengt (nog) niet de voordelen die ik ervan verwacht had. Je hebt wel meer specifieke zenders, zoals bepaalde muzieksoorten of iedere wedstrijd op een aparte zender live. that’s a start.
Quote of the day: “Je bent maar één keer in Vegas, toch?”
-------------->
Van hieruit toch door naar onze eindbestemming van deze dag. Las Vegas binnenrijdend waren de straten inderdaad nat van de regen, het was nog wel bewolkt, maar nu wel droog. Bij het hotel aangekomen konden we kiezen voor self-parking of valet-parking. Nou, self-parking dan maar. Na geparkeerd te hebben in een immens parkeerplaats was het zo’n tien minuten lopen naar het hotel. Daar aangekomen kwamen we midden in het casino, waar we ook doorheen moesten met al onze spullen straks. Ratel, ratel, denk, denk. Oké, terug naar de auto en de ingang en gekozen voor de valet-parking, waarbij al onze spullen ook naar de kamer gebracht worden. Je bent maar één keer in Vegas, toch?
Ons hotel, Treasure Island, is een redelijk middenmaatje in de stad met iets meer dan 3000 kamers. Wij zaten op de 29ste etage met vol uitzicht op de Strip. Je bent maar één keer in Vegas, toch? Nadat we gesetteld zijn, gingen we naar beneden om de stad te verkennen. Allereerst zijn we naar de Venetian gegaan, compleet met plafondschilderingen en gondels met operazingende Amerikanen. Ook is hier Madame Tussauds. “Zullen we?” Je bent maar één keer in Vegas, toch? Niet zo groot als in London, maar het is altijd weer leuk een paar bekenden te zien.
Hierna zijn we de strip overgestoken naar Caesars Palace. Wederom een zeer bijzonder hotel/casino in Romeinse stijl met erachter een fraaie mall in dezelfde stijl. Aan de linker uiteinde was er een show van Atlantis en …. een Abercrombie & Fitch. “Zullen we?” Je bent maar één keer in Vegas, toch? Toen de koopdrang enigszins geluwd was gingen we op zoek naar wat te eten in ons eigen hotel. Daarna, hup naar bed, want morgen moeten we alweer 6 uur op voor een trip naar de Grand Canyon.
O ja, bij de foto’s kun je nog even kennis maken met Dolly II. Prima navigatie die ons tot nu toe nog geen enkele maal in de steek heeft gelaten. In tegenstelling tot Johan-Johan heeft zij wel iets meer moeite met mijn eigenwijze routebepaling. Links ernaast zie je de satellietradio. Brengt (nog) niet de voordelen die ik ervan verwacht had. Je hebt wel meer specifieke zenders, zoals bepaalde muzieksoorten of iedere wedstrijd op een aparte zender live. that’s a start.
Quote of the day: “Je bent maar één keer in Vegas, toch?”
-------------->
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
