Naar Yellowstone Park

Toen we vanochtend uit het raam keken, zagen we de bui al hangen. Het was erg bewolkt en de kans was groot dat het zou gaan regenen dus haalden we onze nieuwe Abercrombie & Fitch vesten maar uit de koffer. Na een stevig ontbijt (een misselijk makende donut met aardbeien gelei erin) stapten we de auto in om naar Yellow Stone Park te rijden en daar van de adembenemende natuur te genieten. De reis ernaar toe was rustig en zonder files maar toen we Yellow Stone inreden stonden we meteen in de file! We keken elkaar raar aan want in een natuurpark verwacht je dat natuurlijk niet. Toen we uit het raam keken om naar de oorzaak van de file te zoeken stond er opeens een buffel voor onze neus! Nadat de buffel even rustig op z’n gemak aan onze auto had geroken konden we verder rijden. We gingen richting de Old Faithful Geyser, een van de geisers van het park. Daar aangekomen bleek dat geisers heel erg stinken en dat de Old Faithful net een eruptie had gehad dus moesten we nog 55 tot 121 stinkende minuten wachten. Gelukkig stonden er om de Old Faithful allemaal kleinere stinkende geisertjes waar we naar konden kijken. Joepie! Toen we het hele rondje hadden gelopen gingen we maar bij de rest van de mensen zitten die aan het wachten waren op de eruptie. We moesten ongeveer 20 minuten wachten tot de geiser uitbarstte. In ons boekje stond dat de Old Faithful wel tot 50 meter hoog kon spuiten. Maar dit heeft hij deze keer niet waargemaakt, hij spoot ongeveer 20 meter hoog.
We gingen maar snel naar de auto want de stank was niet meer uit te houden.
“Waar gaan we nu heen, pap?” Was onze vraag en het antwoord hierop was dat we richting het hotel gingen. “Oke, en hoe lang is dat rijden?” Op deze vraag was het antwoord 20 minuten als je op de hoofdweg blijft. “Oke, en blijven wij op de hoofdweg? “ Het antwoord hierop was iets minder: “NEE”. We gingen naar het hotel via een paar om weggetjes om nog meer (stinkende) geisers te bekijken. Bij een geiser stond op het bord dat hij om de 13 en een half uur spoot. Hij was al een beetje aan het “sprietsen” dus we bleven even om te kijken of wij misschien het geluk hadden dat het precies 13 en een half uur geleden was sinds zijn laatste eruptie. Na twintig minuten wachten werd er voorgesteld om verder te rijden en daar werd op ingestemd. We stonden op om naar de auto te lopen toen er werd besloten om toch nog even 5 minuten te kijken of hij toch niet uitbarstte. Deze situatie heeft zich zo’n 3 keer herhaald.
Toen we eindelijk overtuigd waren dat hij niet ging uitbarsten in ons bijzijn gingen we de auto in om weer verder richting het hotel te rijden. Onderweg zijn we nog een aantal keer gestopt om buffels, herten, watervallen en mini eekhoorntjes te fotograferen. Het begon te regenen en we besloten nu echt naar ons hotel te gaan. Vanaf het hoofdgebouw moesten we nog ongeveer 2 minuten rijden om bij onze lodge te komen. We dachten dat we daar even konden rusten, en ondertussen een stukje schrijven voor de website en misschien even wat TV kijken. Maar dat zat er helaas niet in. In onze lodge stonden twee queensize bedden, er hingen drie spaarlampjes en er was een wc met een douche waar drie straaltjes water uit kwam. Dus gingen we naar het hoofdgebouw om te eten. Daar bleek dat er een wachtrij was van 1 uur en 15 minuten. We kregen een klein kastje mee die zou gaan trillen als er een tafel vrij was en we konden in de lounge wachten waar we wat konden drinken en alvast een voorgerecht konden eten. We hadden best wel honger dus bestelden we de buffalo wings. Achteraf hadden we dit beter niet kunnen doen want de brandweer moest onze monden komen blussen, zo heet waren ze. Na 1 uur en 10 minuten begon ons kastje te trillen en konden we eten. Moe en vol van het lekkere eten gingen we terug naar onze lodge om ons af te vragen wat de volgende dag ons zou brengen. En met die gedachte vielen we in slaap.

-------------->

Reacties op bovenstaand reisverslag

Fie.

8 augustus 2009

Robin jy bent xo goed in schryven en zo leuk.Ik vind het zo knap van jou. Ja en ik had je toch verteld that de geisers naar rotte eiren stinken. Maar wel leuk dat je dieren hebt gezien.Veel liefs van tante en iedereen de groetjes

ruud&ineke

9 augustus 2009

Zo zeg,20 meter is wel geen 50 meter,maar meer dan wij gezien hebben,namelijk nada!Maar zoals met alles,ieder nadeel heeft zijn voordeel,want hoe bedoel je stank? Gelukkig liep de buffel op zijn eigen weg helft!Alweer leuk om de foto`s te zien. Veel plezier verder xx

Laar

9 augustus 2009

Robin, leuk verhaal goed geschreven! marley&robin, ik hoop dat jullie nog genieten van de laatste paar dagen daar! want hier is het nog best wel dood, maar er komen wel steeds meer mensen thuis. dinsdag beginnen wij met de testen voor hockey:O:O vandag naar dames 1 wezen kijken(samen met annemieke en sanne), deen mocht meespelen! mijn vakantie zit er al weer op. heb veel meegemaakt zelfs autopech! nog veel plezier.
liefs, Larissaa