De grote oversteek
Door: Michel
Blijf op de hoogte en volg Michel
17 Juli 2009 | Verenigde Staten, Phoenix
Vandaag was de dag van de grote oversteek.Iedereen lekker op tijd wakker (not), wel op tijd in de auto na het inpakken van de laatste spullen, die we gisteren nog vergeten waren,laatste check (paspoorten, tickets & betaalkaarten, wat meer heb je in ieder geval nodig in de States?) en op naar Schiphol.
Het was redelijk druk,maar toch konden we redelijk vlot door de douane heen. Aldaar onze laatste Hollandse ontbijt genomen bij de Mac en nog wat vlugge inkopen voor onderweg gedaan.
Eerst hadden we een korte vlucht naar Heathrow, vanwaar we moesten overstappen op de vlucht naar Phoenix, die 2½ uur later vertrok. Om de tijd te doden en toch even de smaak van Londen te krijgen een Fish & Chips lunch genomen.
De vlucht naar Phoenix was prima te doen, ondanks de lange zit van 9½ uur. Op het moment dat we de Canadees-Amerikaanse grens overvlogen nabij Duluth kwam de eerste pop-up: "We zijn de Johan-johan vergeten!" Niet onoverkomelijk, maar wel een verdomd praktisch hulpmiddeltje bij een rondreisvakantie.
Om 17 uur plaatselijke tijd landden we in Phoenix. Rond die tijd was het ongeveer 43 graden, een prima temperatuurtje om te acclimatiseren. Uiteraard door de customs en vervolgens op zoek naar shuttlebus voor de autoverhuur. Dat was nog een aardig stukje lopen door de luchthaven-mall. Bij de autoverhuurder aangekomen toch maar gevraagd of ze een optie hadden voor een navigatiesysteem. Die was er, maar na ruim een half uur bleek onze autokeuze gecombineerd met sataliet-radio én navigatiesysteem (heet hier neverlost) niet voorradig. De neverlost won het van de radio op praktische inzetbaarheid en gemak. De neverlost bleek instelbaar in het Nederlands met een vrouwelijke stem. We noemen haar Dolly.
En jawel, in no-time stuurde zij ons naar onze eerste verblijfplaats in Scottsdale. Inmiddels waren we behoorlijk moe, tenslotte was het voor ons gevoel al 3 uur 's nachts Nederlandse tijd. Toch nog even eten in het hotelrestaurant, een Italiaan. En alhoewel de borden niet leeg gingen (sowieso lastig in de States, maar toch), waren we moe maar voldaan. Na een "verfrissende" duik in het zwembad lagen we 22 uur (6 uur) plat.
Quote of the day: "Ik ben te moe om te poepen"
-------------------->
Reacties op bovenstaand reisverslag
Tante
19 juli 2009
Ben bly dat jullie een goede reis hebben gehad. Wy zyn ook pas vandaag thuisgekomen. Moesten naar CA voor een begravenis heb aan jullie gedacht, Veel liefs en plezier.
Fie.
Ruud en Ineke
19 juli 2009
Fijn dat jullie goed zijn aan gekomen! We hebben Johan al ontmoet en dachten,ojee,dat gaat niet goed! Maar jullie zijn zoals altijd niet voor een gat te vangen,gelukkig maar! Goede reis verder,we blijven jullie volgen. Liefs van ons saampjes
Het was redelijk druk,maar toch konden we redelijk vlot door de douane heen. Aldaar onze laatste Hollandse ontbijt genomen bij de Mac en nog wat vlugge inkopen voor onderweg gedaan.
Eerst hadden we een korte vlucht naar Heathrow, vanwaar we moesten overstappen op de vlucht naar Phoenix, die 2½ uur later vertrok. Om de tijd te doden en toch even de smaak van Londen te krijgen een Fish & Chips lunch genomen.
De vlucht naar Phoenix was prima te doen, ondanks de lange zit van 9½ uur. Op het moment dat we de Canadees-Amerikaanse grens overvlogen nabij Duluth kwam de eerste pop-up: "We zijn de Johan-johan vergeten!" Niet onoverkomelijk, maar wel een verdomd praktisch hulpmiddeltje bij een rondreisvakantie.
Om 17 uur plaatselijke tijd landden we in Phoenix. Rond die tijd was het ongeveer 43 graden, een prima temperatuurtje om te acclimatiseren. Uiteraard door de customs en vervolgens op zoek naar shuttlebus voor de autoverhuur. Dat was nog een aardig stukje lopen door de luchthaven-mall. Bij de autoverhuurder aangekomen toch maar gevraagd of ze een optie hadden voor een navigatiesysteem. Die was er, maar na ruim een half uur bleek onze autokeuze gecombineerd met sataliet-radio én navigatiesysteem (heet hier neverlost) niet voorradig. De neverlost won het van de radio op praktische inzetbaarheid en gemak. De neverlost bleek instelbaar in het Nederlands met een vrouwelijke stem. We noemen haar Dolly.
En jawel, in no-time stuurde zij ons naar onze eerste verblijfplaats in Scottsdale. Inmiddels waren we behoorlijk moe, tenslotte was het voor ons gevoel al 3 uur 's nachts Nederlandse tijd. Toch nog even eten in het hotelrestaurant, een Italiaan. En alhoewel de borden niet leeg gingen (sowieso lastig in de States, maar toch), waren we moe maar voldaan. Na een "verfrissende" duik in het zwembad lagen we 22 uur (6 uur) plat.
Quote of the day: "Ik ben te moe om te poepen"
-------------------->
Reacties op bovenstaand reisverslag
Tante
19 juli 2009
Ben bly dat jullie een goede reis hebben gehad. Wy zyn ook pas vandaag thuisgekomen. Moesten naar CA voor een begravenis heb aan jullie gedacht, Veel liefs en plezier.
Fie.
Ruud en Ineke
19 juli 2009
Fijn dat jullie goed zijn aan gekomen! We hebben Johan al ontmoet en dachten,ojee,dat gaat niet goed! Maar jullie zijn zoals altijd niet voor een gat te vangen,gelukkig maar! Goede reis verder,we blijven jullie volgen. Liefs van ons saampjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
