We're walking in Memphis (Marc Cohn)

Een typische tussendag. De reis van Decatur naar Memphis bracht ons door het platteland van Alabama en Mississippi. Op een gegeven moment dachten we dat er meer kerken dan huizen waren in deze streek. Praktisch was wel de Drive-thru pin-automaat, scheelt een parkeerplaats zoeken en door de ziedende hitte lopen. Ook een goed moment om te vertellen dat de Johan-Johan ook bijna perfect werkt in de States, hij heeft alleen wat moeite met de juiste reistijden, maar we komen overal bijna blindelings.

Ons hotel voor komende dagen ligt in hartje Memphis, tegenover het honkbalstadion en om de hoek van Beale Street, het hart van Rock 'n Roll en de Blues. Zeer indrukwekkend, maar veel kleiner dan wij ons hadden voorgesteld.
Hoogtepunt was in ons naastgelegen hotel, de Peabody hotel. Wij zaten al vroeg in de lobby, want het bleek hier een uur eerder te zijn ten opzichte van onze eerdere plaatsen. Een prachtige lobby met houten bewerking en een fontein met eenden in het midden. Om kwart over vier stroomden een bus 70-plussers binnen die trouw in rij bij de lift bleven staan. Zij hadden de beste plek. Rond half vijf werd op Amerikaans entertainment wijze de rode loper tussen fontein en lift uitgerold. De lobby werd steeds drukker, rond vijf uur was heel toeristisch Memphis in de Peabody, want hier gebeurde het. Na een korte uiteenzetting van de geschiedenis (gaan wij jullie niet vertellen) verlieten de eenden stippe vijf de fontein en waggelden over de rode loper in dertig seconden de klaarstaande lift in. Luid applaus.
Voor degenen die in de buurt komen een Must-to-see, voor degenen die hieraan zouden twijfelen, er is een bar in de lobby.